-
1 ὅρμος
ὅρμος, ὁ, 1) Schnur, Kette (εἴρω); Il. 18, 401 unter Schmucksachen genannt, welche Hephästus gemacht hat; χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δ' ἠλέκτροισιν ἔερτο, Od. 15, 460, wie 18, 295; vgl. H. h. Ap. 103 Ven. 88. 164; Hes. O. 74; στεφάνων ὅρμος, eine Schnur von Kränzen, Pind. N. 9, 17; ὅρμοισι τῶν ἀναπλέκοντι χέρας, Ol. 2, 82; χρυσεοδμήτοισιν ὅρμοις, Aesch. Ch. 608; Eur. El. 177; vgl. Ar. Vesp. 677 Lys. 408; Plat. Rep. IX, 590 a u. Sp., wie Luc. de domo 7. – Auch ein Ringeltanz, der von Knaben und Mädchen, die in bunter Reihe neben einander stehen, getanzt wird, Luc. de salt. 11. – Hesych. erkl. auch οἱ τῶν ὑποδημάτων ἱμάντες, Schuhriemen, Schnüre. – 2) (vgl. ὁρμέω) ein Ankerplatz, eine Rhede, wo ein Schiff sicher vor Anker gehen kann; νῆες ὅτ' ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται, Od. 13, 101; τήνδ'(ναῦν) εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς, Il. 1, 435; ὡς μήτ' ἐν ὅρμῳ κύματος ζάλην ἔχειν, Aesch. Ag. 651; πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι, Suppl. 753; Soph. O. R. 196 Phil. 217; μή μοι ναῶν πρύμνας δέξασϑαι τούςδ' εἰς ὅρμους, Eur. I. A. 1322, öfter; u. in Prosa, τὸν ὅρμον ποιεῖσϑαι, vor Anker gehen Pol. 16, 8, 2 u. a. Sp.; auch übertr., Zufluchtsort, Ruheplatz. – Bei Apollonds. 16 (IX, 296), καὶ τὸν ἀπ' ἀγκύρης ὅρμον ἔκειρε νεῶν, ist es der Halt der Schiffe, den die Anker geben, oder die Ankertaue. – Buttm. Lexilog. I, 111 betrachtet diese zweite Bedeutung als radikal von der ersten verschieden; Passow bemerkt dagegen, daß ja ein Ort, wo man bes. Schiffe anbindet oder festlegt, gleichfalls ganz natürlich von εἴρω herkommen könne; vgl. die letzte Stelle des Apollnds. u. ἕρμα. – Einige alte Grammatiker betonten in der ersten Bdtg ὁρμός.
-
2 ὅρμος
ὅρμος, ὁ, (1) Schnur, Kette, unter Schmucksachen genannt, welche Hephästus gemacht hat; στεφάνων ὅρμος, eine Schnur von Kränzen. Auch ein Ringeltanz, der von Knaben und Mädchen, die in bunter Reihe neben einander stehen, getanzt wird; οἱ τῶν ὑποδημάτων ἱμάντες, Schuhriemen, Schnüre. (2) (vgl. ὁρμέω) ein Ankerplatz, eine Reede, wo ein Schiff sicher vor Anker gehen kann; τὸν ὅρμον ποιεῖσϑαι, vor Anker gehen; übertr., Zufluchtsort, Ruheplatz; καὶ τὸν ἀπ' ἀγκύρης ὅρμον ἔκειρε νεῶν, ist es der Halt der Schiffe, den die Anker geben, oder die Ankertaue -
3 ὕσκλος
ὕσκλ-ος, ὁ,A the latchet or eyelets of a sandal, ὕσκλοι· ἀγκύλαι, βρόχοι, οὓς ἡμεῖς ὕσκλους τῶν ὑποδημάτων καὶ τὰς λέγνας τῶν ἱματίων, Hsch.; ὕσκλοι· ἀγκύλοι, Theognost.Can.24; written [full] ὕσχλος in Poll.7.80; τὸ ὕσχλος δασύνεται, ἔστι δὲ τῶν ὑποδημάτων, ὅθεν οἱ ἱμάντες ἐξάπτονται πρὸς τὸ συνέχειν τὸν πόδα, Phryn.PS p.25 B.. hence ἕπτυσχλος, ἐννήϋσκλοι. -
4 ιμας
1) кожаный ремень(κύνειος Arph.; συνελιττόμενος Arst.)
ἱ. βοός Hom. — ремень из воловьей шкуры2) ременная постромкаἵππους δῆσαν ἱμάντεσσι παρ΄ ἅρμασιν Hom. — (троянцы) привязывали коней постромками к повозкам
3) повод, вожжа(τανύειν βοέοισιν ἱμᾶσιν Hom.)
4) pl. ременный переплет кузова5) ременный кнут, бичπέπληγον ἱμᾶσιν Hom. — (возницы) стегнули (коней) бичами
6) pl. гиманты (лат. caestus, ремни, которыми обматывалась у кулачных бойцов кисть)ἱμάντες βοός Hom. — гиманты из воловьей кожи;
7) ремень у шлема ( для укрепления шлема на голове)ἄγχε μιν ἱ. ὑπὸ δειρήν Hom. — его стиснул шейный ремень
8) пояс(ὑπεζωσμένοι ἱμάντας Plut.)
ἐλύσατο ἱμάντα Hom. — (Афродита) развязала пояс9) ременная завязкаἱμάντα ἀπέλυσε κορώνης Hom. — (Пенелопа) сняла ременную завязку с (дверного) кольца10) pl. путыἱμάντων στροφίδες Eur. — ременные путы -
5 ὅρμος
A cord, chain, esp. necklace, collar, Il.18.401, h.Ven. 163; of gold and electron, Od.15.460, 18.295, cf. h.Ven.88, Hes.Op.74;χρυσεόδμητοι ὅρμοι A.Ch. 617
(lyr.); (lyr.), cf. IG12.386.24, Ar.V. 677 ;ὅ. Ἐριφύλης IG11(2).161
B 42 (Delos, iii B. C.), cf. Pl.R. 590a.2 generally, anything strung like a necklace, wreath, chaplet, Pi.O.2.74; στεφάνων ὅρμος a string of crowns, i. e. of praises, Id.N.4.17.3 a kind of dance, performed in a ring by youths and maidens alternately, Luc.Salt.11.4 ὁρμοί (on the accent v. infr.): ἱμάντες ὑποδημάτων, Hsch.II roadstead, anchorage, esp. the inner part of a harbour or basin, where ships lie, Il.1.435, A.Supp. 765, 772, Ag. 665, IG12.889,890, etc.; ὅρμον ποιέεσθαι or θέσθαι, = ὁρμίζεσθαι, Hdt.7.193, Theoc.13.30; τοῖσιοὕτω εἶχεὅρμου those whom the anchorage permitted to do so, Hdt.7.188.2 metaph., haven, place of shelter or refuge, E.Hec. 450 (lyr.);ὅ. ἐλευθερίας AP7.388
([place name] Bianor) ;τὸ γῆρας.. ὅ. τῶν κακῶν Bion
ap.D.L.4.48; βίου πλεύσαντα πρὸς ὅρμον having come to the end of life, IG2.2081; ὅρμον ὁδοιπορίης to the journey's end, AP11.317 (Pall.).b pl., of the favourite haunts of game, X.Cyn.10.7.III means of mooring, attachment, AP 9.296 (Apollonid.). (Some Gramm. distd. signf. I from II, making I oxyt. ὁρμός, v. Eust.1788.46,1967.29.)
См. также в других словарях:
ανάσπαστος — ἀνάσπαστος, η, ον και ανασπαστός, ή, όν (Α) [ανασπώ] 1. αυτός που έχει ανασυρθεί 2. αυτός που εξαναγκάζεται να μετοικήσει από την πατρίδα του σε άλλη χώρα 3. (για πύλη) αυτός που ανοίγει προς τα μέσα 3. ως ουσ. οι ανάσπαστοι οι ιμάντες των… … Dictionary of Greek
ιμάντας — Όργανο σε σχήμα ατέρμονης ταινίας, το οποίο χρησιμοποιείται για να μεταδίδει την περιστροφική κίνηση από έναν άξονα σε έναν άλλο. Για τον σκοπό αυτό, o ι. αναπτύσσει τριβή πάνω σε τροχαλίες που συνδέονται σταθερά με τους άξονες. Η κινητήρια… … Dictionary of Greek
κρηπίδα — Όρος της ωκεανογραφίας που περιγράφει την υποθαλάσσια ζώνη του βυθού των θαλασσών. Η θαλάσσια κ. φτάνει σε βάθος 200 μ. Η μορφή της επιφάνειας της ηπειρωτικής κ. οφείλεται κυρίως σε ενέργειες σημειούμενες σε περιόδους κατά τις οποίες η στάθμη της … Dictionary of Greek
όρμος — Θαλάσσια περιοχή κατάλληλη για αγκυροβόληση πλοίων, λιμανάκι. Ό. λέγεται και αρχαίο κόσμημα, παρόμοιο με το περιδέραιο, κοσμητικό συμπλήρωμα όχι μόνο της γυναικείας ενδυμασίας αλλά και της αντρικής. Αποτελείται από πολύτιμη αλυσίδα ή νήμα, στην… … Dictionary of Greek
